Tekstweergave van WALD_1987_0028
Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
An
't
ende
van
de
vore
was
ter
dan
'n
greshegge.
Bi
-j
dreuge
weer
en
zonne
ginge
wi-j
door
vake
op
de
rugge
lig-
gen
en
praotten
wat,
en
kekken
nao
de
loch.
Grote
en
kleine
wolken
--vader
wees
ze
ons
an
met
de
stok--
zag
i-j
dan
langzaam
of
wat
hadder,
an
mekare
veurbi-j
gaon.
En
deur
hele
grote
wol-
ken
heer
zag
i-j
soms
zo
op-ens,
'n
klein
stuksken
helderblauwe
loch.
'n
Leeuwerik
heurn
i-j
ummehoge
gaon,
al-
moor
hoger,
en
soms,
met
wat
zuken,
zag
i-j
'm
ok
nog.
I-j
wiern
der
wel
's
stille
van:
't
was
soms
net
of
zon
leeuwerik
expres
veur
ene
an
!t
zingen
was,
zo
met
zien
heldere,
fiene,^zuve-
re
stemmeken.
En
de
hond...
dén
lag
bi
-
j
ons,
plat
op
de
boek:
hie
zag
en
luustern
met.
Nao
'n
hotjen
stonne
wi-j
op
en
gingen
wieter
naor
de
aoverkante
van
de
gres-
hegge.
Aover
of
onder
de
pundraod
deur
kwamme
wi-j
dan
in
'n
schrao
stuksken
weide.
Der
grujen
nogal
wat
zuring,
maor
wieter
was
ter
niks
te
ziene
of
te
belaeven.
Allene,
in
'n
hoek,
door
ston
'n
drubbeltjen
mooie,
witte
ber-
kebeume
en
wat
hiedpöllekes.
't
Dee
denken
an
de
tied
dat
grotmoeder
as
kind
hier
op
de
schaöpe
mos
passen.
Toe
beston
'n
groot
deel
van
de
kamp
nog
uut
heide
en
medels.
Bi
-j
die
berken,
door
ginge
wi-j
weer
aover
of
onder
den
pundraod
deur
en
dan
liepe
wi-j
wat
langs
de
kante
van
'n
graven.
Wazze
wi-j
zo
"Harmenskamp"
aover,
dan
kwammen
wi-j
in
'n
andern
kamp.
Den
lag
rondumme
in
't
elsholt.
Op
'n
en-
kele
plaatse
'n
vaargat
woor
i-j
met
de
ploeg
of
't
gevaar
deur
konnen.
In
dissen
kamp
sprong
nog
wel
's
'n
haze
op.
Liep,
in
veurjoor
of
begin
van
de
zommer,
zon
haze
laege
bi-j
de
grond,
dan
was
't
'n
drachtegen
moerhaze.
Ging
e
hoge
op
de
bene,
dan
was
't
'n
bok,
'n
remmelder.
Zo
an
't
ende
van
dén
kamp
ginge
wi-j
weerumme,
op
huus
an.
Meestal
an
de
kante
van
't
land,
deur
de
vore,
langs
't
holt.
Zo
now
en
dan
kwam
der
an
de
kante
van
de
elzen
nog
wel
's
'n
verdwaalden
fa-
zante
los.
Dat
was
veur
ons
altied
'n
ampat
gezichte
en
geheur,
zon
mooien
vogel
te
heurn
en
zien
op-
en
wegvlie-
gen.
In
't
veurjoor
vonne
wi-j,
zo
hier
en
door,
in
de
struke
of
tussen
de
brömmels
ok
nog
wel
's
'n
giet-
linksnus
of
--zo
tegen
'n
stam
an
in
'n
stramp--
't
nus
van
'n
liester.
Op
'n
kere
--wi-j
wazzen
toe
bi-jnao
weer
)(
9
bi-j
huus--
toe
zei
vader:
"Jonges,
hier
mo'j
maor
's
zuken,
hier
vlakbi-j
zit
'n
toetvinkennus".
Wi-j
stonnen
op
'n
greshegge,
woorlangs
'n
nogal
die-
pen
graven
liep.
Op
de
kante
ston
els-
holt
dat
in
de
winter
eknot
was;
de
stemme
wazzen
zon
twee
meter
hoge
en
verschillend
van
dikte.
Now;
wi-j
dan
an
't
zuken:
ummehoge
kieken,
veur
ow
kieken
en
opzied,
links
en
rechs,
alle
tekker
afzuken
--1t
holt
was
nog
vr-j
kaal--
op
de
kniene
aover
de
grond,
mekare
vasthollen
--oppassen
da'j
niet
in
't
water
vielen--
en
langs
de
kante
in
de
graven
alles
afzuken,
moor
gin
vinkennus.
Hoe
kon
dat
now?
Wi-j
hadden
toch
wel
's
vaker
'n
vinkennus
eziene?
Vader
mos
't
ons
moor
zeggen;
wi-j
konnen
't
niet
vinnen.
Woor
zat
't
now?
Dat
kon
jo
ok
gin
mense
vinnen:
't
zat
precies
baoven
op
zon
afgezaagden
elzenstam;
't
nus
was
niet
te
ziene.
't
Viel
niet
op
umdat
11
krek
dezelfde
kleure
had
as
de
stam
en
't
was
ok
net
zo
groot
as
de
stam
dikke
was.
Is
van
binnen
zon
nus
af-ewarkt,
heel
zachte,
met
veerkes,
wolle
en
peerdeheure,
van
buten
is
't
toetvinkennus
op-ebouwd
van
allemaole
kleine
holtsprietjes
en
mos.
'n
Kunswerksken
op
zich,
um
ver-
wonderd
van
te
waenn,
zo
an
't
ende
van
'n:
"Wi-j
loopt
effen..."
[Geur-
kink
1,
72].
WEIDE
01
WEIDE:
Vor,
Ruu,
Loch,
Zwi,
Bor,
Gees,
Gels,
Haa,
Nee,
Eib,
Bel,
Rek,
Groen,
Lich,
Aal,
Bre,
Win,
Din,
Vars,
Sin,
Wesd,
Zei,
Kep,
Hen
||
Haak,
Vre,
Rhe,
Anh.
02
WEIE:
Gor,
Harf,
Eef,
War,
Wich,
Hum,
Hen,
Ste,
Baa,
Tol
||
Emp,
Wilp,
Bat.
03
WEI:
Gen,
Voo,
Meg,
Sil,
Doet,
Wehl,
Kep,
Dre,
01b,
Does,
Ang,
Gies,
Lat,
Wesv,
Zev,
Zed
||
Leu,
El
1,
Emp,
Emm,
Kle.
04
WAE:
Does.
||
wieske:
Ges,
Slo,
Bork,
Hei,
Raes,
Rhe.
||
drees:
Vre.
Gor:
As
de
structuur
van
'n
weie
goed
is,"
zegt
ze:
"De
weie
is
goed";
as
ter
'n
goed
gewas
op
steet,
zegt
ze:
"De
weie
is
gelp".