Tekstweergave van DC_1894-02-27_001

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.

Honderd-zesde Jaargang. Telefoonnummer 67. Dínsdag’ Februari.._ .-.—_..__.‚%_.u_‚:-':„*;rzî.‘;i:î_.-„. „„-——.. ._._‚, ‚Vm __‚..„_ ..-‚ __ ‚_____ ___ ‚,4. ——————\4.—„- - ..„‚‚‚..._.‚„*_ IlostenrIjk-Hongarija. EERSTE BLAD. nu minne: bestaat uit 2 bladen. v——— Afzonderlijke exem laren der ■ORDRECHTSC E COU- RA N T zijn steeds verkrijgbaar, tegen 5 cents per nummer, in het Sigaren-Magazijn der heeren j’ R. &. I. W. HULSCHER, Voorstraat 263, tegenover de Vriezestraat, en in den Boek- handel van‘ A. J. STUMPEL. Voorstraat over de Nieuwbrug. BUITENLAND. M -— 25 Februari. -- Duitschland. / Gisteren ochtend reeds te 9 uur verscheen de Keizer ten paleize van den Rijkskanselier, om dezen persoonlijk geluk te wenschen met zijn verjaardag en hem een kom en twee bo- kalen van groen glas, naar ’s Keizers eigen aanwijzingen vervaardigd en versierd met de wapenen des Rijke en van de bondsstaten, ten geschenke aan te bieden. ‘Na a■oop der groots manoeuvres zal keizer Wilhelm zelf de omsingeling en verdediging der vesting Thorn leiden, bij welke gelegenheid vergelijkende proeven zullen genomen worden met het gewone en het magazijn-geweer. In zijne tafslreds bij gelegenheid van het feestmaal, hem door den provincialen Landdag van Brandenburg aangeboden, wees de Keizer op de innige banden, welke het huis Hohen- zullen-n aan de mark Brandenburg verbinden, en herinnerde hij aan de belangrijke diensten, door den Groothsrtog aan de rovincie bewezen. waaraan hij eenige geschie kundige feiten uit de Nederlsndsche geschiedenis betreffende dan dood van prins Willcm van Oranje vastknoopte. Voorts wees hij op de diensten, in 187,64, 1866 en 187,0 door zijnen grootvader bewezen, en aan de ramp, welke het panterschip Brandenburg dezer dagen getroffen heeft. Het voorbeeld der wakkere mennen, die daarbij zijn omgekomen, hield hij den Landdag voor oogen. De Keizer besloot met te drinken op het welzijn der pro- vincie. De voorzitter, de heer von Manteuffel, bedankte voor dien dronk en stelde een drie- werf hocb op den Keizer in. FEUILLETON. De woede der welgezinde bevolking tegen de anarchisten schijnt thans een nieuw veemgericht in het leven geroepen te hebben. Het bestuur der Autonomy-olub te Londen heeft namelijk een ongeteekend schrijven aan hars leden ont- vangen, de bedreiging inhoudende dat men de club zal laten in de lucht s ringen, wanneer in Engeland een anarchistische ontploffing mocht voorkomen. Aangaande de nederlaag, welke de expeditie’ ter sterkte van 200 man van de kanonneeï boeten Ralaig/i en Wídgaori benevens eenige detachementen inlandsohe troepen, afgezoaden tegen het stamhoofd Fedí Silah, om dezen te tuchtigen we ens het drijven van slavenhandel, in Westa-Afri a zou hebben geleden, heeft het bestuur der admiraliteit bericht ontvangen van dan bevelhebber van het Britsobe eskader ter Westkust, den schnut-bij-naclit Bedford, mel- dende dat bedoelde expeditie op een kracht- dadig verzet is gestuit. De dragers namen de vlucht, waardoor eene groote hoeveelheid munitie verloren ging. Na twee verschanste dorpen genomen en daar overnacht te hebben, keerde de expeditie, die geheel omsingeld was, naar de kust terug. Drie officieren en 10 man wer- den daarbij gedood, terwijl de aanvoerder der expeditie, kapitein Gamble, de officier van ge- zondheid en een arlelborst, benevens 40 minde- ren gewond werden. Een nader telegram uit Bathurst meldt dat eene andere expeditie, eenige weken geleden tegen hetzelfde stamhoofd afgezondeu, nog niet is teruggekeerd, zoodat men zich begint bezorgd te maken over haar lot. Er wordt thans ecne nieuwe expeditie uitge- rust om de geleden nederlaag te wreken. Frankrijk. De interpellatie-Jourde, in de Kamerzitting van gisteren ontwikkeld, leverde niets belang-' rijks op. De ínterpellant maande de regeering aan om, evenzeer als men het speculeeren in granen veroordeelt, te beletten dat vreemdelin- gen zich van de Parijsche beurs bedienen tei- bevoordeeling der fondsen van ons vijandige staten. Hierop antwoordde de minister van fi- nanciën: Men beweert dat er schandelijke za- ken hebben laats gehad. Aan vreemdelingen zou geld ge eend zijn om hen in staat te stellen, met behulp der coulisse de financieele operatiën van buitenlanders te be unstigen. Maar het geldt hier een fonds (het It iaansche) dat sedert lang daalt, waarin zich plotseling een rijzing heeft voorgedaan, doch dat opnieuw is gaan dalen. Personen die zulke schuldbrie- ven in bezit hadden, ontdeden er zich van in weerwil van alle speculatlëu. Dat was hun recht. Wat wil men nu? De regeering heeft GIEDLESTONE 8L C". Roman uit het Engelsen va A. CONAN DOYLE. i HOOFDSTUK XXVIII. IN „DE HAAN EN m: SLscrsLBLouM.” 63) Á - Het was al vrij donker toen Tom Dimsdale met den "eersten stuurman van de Zwarte Arend de „Haan en de Sleutelbloem” gingen opzoe- B8B.“ Dit jeneverpaleis lag in een eindelooze "straat, door ontelbare winkels en kroegen om- zoomd, waar groote verlichte lantaarns aan de buitenzijde reclame maakten. Talrijk waren de winkels waar de zeelieden gewoon waren, zich van het noodige te komen voorzien; de nliejekkers hingen droefgeestig in den wind te schudden als rijen van door ophanging gestrafte zeeroovers. Aan een hoek van een steeg ston- den tal van mannen en vrouwen te praten en te lachen voor den ingang eener ruime vestibule. Hier gingen Dinsdale en zijn geleider naar binnen. —— Hierheen!” riep Mc Pherson, wien blijk- baar deze uiispanningsplaats lang niet onbekend was. Eu hij baande zich een weg door het troe je dat zich voor de toonbank had verza- mel , langs de tafeltjes waar de rumoerige gas- ten zaten te drinken, in een atmospheer zoo vol van de lucht van slechte jenever en slechte tabak, dat Tom moest erkennen, nog liever de geuren in te ademen in het ruim eener boot, „is dat een paar maanden gesloten is gebleven. -— Is kapithein Miggs thuis?” vroeg de stuur- man aan een dikken-man met een wit voorschoot en een rood gezicht, die achter de toonbank uw nde. .__ u _ ._ Ja, mijnheer,” antwoordde deze. „Hij is op zijn kamer, en verwacht u. Er is een heer bij hem, maar de kapitein zeide dat ik u toch maar boven moest laten. Dezen kant op, hier!” De waardige "kapitein lag in een schommel- stoel uitgestrekt, met zijn voeten op den schoor- steenmantel en een groot glas rum met water binnen het bereik van zijn hand. Aan den overkant lag, in een dergelijken stoel en van een zelfde glas voorzien, niemand anders dan onze oude kennis, von Kaumser. Als scheeps- klerk in het Londensche huis eener Hamburg- scbe firma, had de Duitscher kennis gezocht met tal van kapiteins en ook met Miggs die, hoe opvliegend ook, een gezellig mensch was en zijn vrije uren gaarne met den Duitscher door- bracht. — Komt binnen, en schenkt de glazen vol,” riep de kapitein hartelijk, nadat Tom en von Baumser met elkaar in kennis gebracht waren. „Van deze borrels is nooit een stuiver inko- mend recht betaald, en ze zijn er niet slechter om. Duivels, Sandy, een paar dagen geleden dachten wij niet, hier zoo goed te zullen zit- ten.” —— Het is boven mijn verwachting, mijn- heer,” antwoordde de stuurman, een ■inke teug nemend. —— Dat is het! Afschuwelijk weer, mijnheer Dinsdale, en de oude schuit zoo vol water, dat zij haar boeg haast niet meer in de hoogte kan brengen. We hebben zooveel stortzeeëu gehad, dat nagenoeg al wat wij verliezen konden, ver- loren ging.” — Gij hebt het schip nu toch zeker goed laten repareeren?” vroeg Tom. De kapitein en zijn stuurman lachten harte- lijk om die vraag. „Dat zou niet gaan, hè, Sandy?” riep Miggs, hoofdschuddeud uit. „Wij zouden ons scheepsvolk niet zoo sterk kunnen besnoeien." — Besnoeien!..... Gij meent toch niet dat gij betaald wordt naar verhouding van de onzee- waardigheid van het schip?” — Het is niet noodig, er onder vrienden zoo- veel doekjes om te winden,” antwoordde de kapitein. Je hebt den spijker op den kop ge- De regeering schijnt nu toch besloten te heb- ben, op Madagascai- eenigzins krachtiger op te treden. In den gisteren gehouden ministerraad is bepaald, dat aan de Kamer een. crediet van een millioen gevraagd zal worden, om de gar- nizoenen van Diego Suarez en Réunion te kun- nen versterken. Ten gevolge van zijn bekentenissen in ver- band met den aanslag der rue des Bons—Enfants, is de behandeling der zaak van den anarchist Henry onbepaald uitgesteld. De politie zoekt ijverig naar de medeplichtigen die volgens hare overtuiging, Henry bij zijn eersten aanslag ge- holpen moeten hebben, doch dit blijkt een zeer moeilijk werk te zijn. Ook wordt overal de verblijfplaats opgespoord van zekeren Leon Ortiz‚ die waarschijnlijk Henry in 1892 geherbergd heeft, en met hem in betrekking is gebleven. Men vermoedt zelfs dat Ortiz den anarchist vergezeld heeft bij diens aanslag op het café-Terminus, en dat hij het was, die onmiddellijk na Henry’s arrestatie uit de kamer in de villa-Faucheur de bommen medenam, welke vermoedelijk de jongste ont- plofiìngen veroorzaakt hebben. Madame Calabrésïs stoffelijk overschot is gisteren op staatskosten ter aarde besteld. De minister van binnenlandsche zaken deed zich bij de begrafenis vertegenwoordigen door zijn kabinetschef. Ook de prefect van politie en de voorzitter van den gemeenteraad waren aanwezig. Bij een nieuwe reeks huiszoekingen is in de woning van den anarchist Sauvas een bus met een ontplofîingsmiddel, zoogenaamd „poudre chloratée” in beslag genomen. De anarchist Jean Grave, die in 1892 een boekje uitgaf: „De stervende maatschappij en de anarchie" getiteld, is wegens het drukken van een opruiend geschrift veroordeeld tot 2 jaar gevangenisstraf en 1000 fr. boete. Zekere Mathouiller is wegens het wederrech- telijk in bezit zijn van ontplofîingsmiddelen ge- Ëtraft met een jaar gevangenisstraf en 50 frs. oete. Bij den ingang van het gerechtshof van Béthune is een zeer gevaarlijke bom gevonden, van het stelsel à renversement en die evenals bij de jong- ste aanslagen te Parijs, boven de deur was be- vestigd. De bom was echter slecht gefabriceerd, zoodat zij niet gesprongen is. Te Lyon heeft een ontploffing plaats gehad, en isänog een andere „bom” gevonden. De ont- plofiing bleek echter slechts door een busje met een weinig buskruit veroorzaakt te zijn en ook de andere „ aanslag” was een mystificatie. Ouder het tiental verdachte voorwerpen, eer- gisteren te Parijs gevonden, was er toch een die alle kenteekenen draagt, van een ernstig tikt. Een paar reizen te voren sprak ik met mijnheer Girdlestone over deze zaak, en ik zei: geef het schip eens een beurt. Goed en wel, antwoordde hij, maar dat beteekent idem zoo- veel minder loon, en evenzoo bij den eersten stuurman. -— Ik heb opgespeeld zooveel ik kon, maar zonder dat het iets hielp. Dus hebben Sandy en ik de hoofden bij elkaar gestoken, en uitgemaakt dat het beter was, 15 pond ’s maande te nemen met de risico, dan tot 12 pond af te vallen met ’n veilig schip.” —— Dat is schandelijk!” riep Tom uit, zich opwindend. „Zoo iets zou ik niet kunnen ge- loovenl” —- God zegen je, ’t Gebeurt elken dag, en het zal gebeuren zoolang er assurantiepenningen uit te halen zijn,” zei Miggs, een blauwen rook- wolk naar de zoldering blazeud. „Het is im- mers zoo gemakkelijk eenige duizenden ’sjaars te maken door oude schepen te koopen en die boven de waarde te laten verzekeren. Dazir had je d’Ai'cy Campbell, van de Sílvertozun. — Wat een pro■jt maakte die man! Hij was handig, verduiveld handig. Zijn specialiteit was: aanvaringen; en hij had er slag van. Er ging geen schipper Liverpool uit die zich zoo natuur- lijk in den grond kon laten boren als hij.” — In den grond laten boren?" —— Wel ja. Hij ging maar laveeren en wat ronddr■ven in het kanaal als het zwaar mistte; en hield aan op de lichten van ieder stoom- schip of lichtschip dat hij kon bemerken en in de richting van alle mistsignalen die er te hooren waren. Vroeg of laat, zoo zeker als het noodlot, kreeg hij een gat in de waterlijn. ’t Was heel mooi spel. Een halve kolom druks in de kranten, over zijn heldhaftig gedrag, en misschien een hoofdartikel over bovennatuurlijk gelukkige redding van schipbreukelingen. Eens heeft men waarachtig een inschrijving voor hem geopend, ha, ha!”. . . En Miggs lachte dat hij schudde. — En hoe is het met dien kapitein afgeloo- pen?” vroeg de Duitscher. -— Hij is nog altijd fiksch en gezond. Tegen- wonrdig is hij gezagvoerder van een passagiers- De Kamer zette gisteren de beraadslaging over de interpellatiën voort. De heer Bonajuto protesteerde tegen het arresteeren van den Siciliaansche afgevaardigde De Felice. De regeering heeft het zoogenaamd opruien van het volk door eenige politieke per- sonen en door de Fascí eenvoudig als voorwend- sel gebezigd om sterke repressieve maatregelen te kunnen nemen. Door den heer Imbriani werd in verband met de afkondiging van den staat van beleg, vooral het optreden der krijgsraden ten sterkste gegis t. Spr. beschuldigde de regeering, de gron wet geschonden te hebben. Hierop ant- woordde de heer Crispi, onder toejnichingender vergadering, dat er buiten de bestaande maat- schappelijke instellingen slechts De eerste burgemeester van Weenen, dr. Prix, aanvoerder der liberale partij‘ in den gemeente- raad, is heden avond plotseling overleden. Groot-Brittanniä. het coulisse—stelsel niet erkend, doch kan het niet verbieden. Het staat aan de voornaamste be- langhebbenden: de kassiers en bankiers, deze zaak, indien het liun lust, voor de rechtbank te brengen. Het incident was daarmede gesloten. karakter te zijn. Het_ is een blikken bus, in PÜPIGI‘ gepakt en voorzien van een lont die ge- ïand had ; de machine ‘was in de rue des Blanc- hanteaux neergezet bij‘ een gasmeter, Men eeft de bus nog niet durven verwijderen; de omtrek wordt door agenten afgezet. _De prefectuur van politiebeett gisteren op- nieuw huiszoekingen doen instellen, bij anar- chisten ‘van Italiaansche afkomst. Dientengeâ volge zijn twee lieden, zekere Cappone, en iemand die weigert zijn naam te zeggen, in hechtenis genomen. Telkens worden nog „bommen” gevonden, l maar de meeste blijken door het bekende soort van grappenmakers te zijn neergelegd. Een dergelijk werktuig, in de rue Saint-Sauveur ge- vonden, droeg het opschrift: „Leve Ravacholi Weg met de bourgeois!” -- hetgeen natuurlijk 4 algemeene ontsteltenis teweegbi-acht. Een afgevaardigde —- een radicaal nog wel — zal bij de Kamer een wetsontwerp indienen ' waarbij het openbaarmakcn der feiten die in den loop der instructie van anarchistische zaken aan het licht komen, en van de namen der juryleden, ter beoordeeling van dergelijke mis- drijven aangewezen, verboden wordt. Het doel ‘ daarmede is natuurlijk: het geredeneer over de anarchisten belangrijk te verminderen, en aan die „mannen van de daad” voor een niet ge- ring deel hun martelaarschap te ontnemen. ltalië. twee zaken « liggen: de anarchie en het despotisme. Vóór‘ alles moet de maatschappij dus-verdedigd wor- den tegen deze heide vijanden. Nadat ook nog de afgevaardigde Altobelli zijn interpellatie ontwikkeld had, werd de ver- A dere beraadslaging over dit onderwerp . ver- daagd. u Het gerucht wint veld dat wanneer de tegen- V woordige financieele plannen der regeering niet door de Kamer worden goedgekeurd, (loze nog - niet zal ontbonden worden, doch een wijziging in het ministerie zal worden beproefd. Eerst wanneer het parlement ook met zulk een ge- wijzigd plan niet ingenomen bleek te zijn, zou „ onherroepelijk Kamer-ontbinding volgen. boot graag met hem meêvaren —— Potztauzend!” riep Baumser. „Ik zou niet j j” — ’t Wordt op allerlei manieren gedaan, mijnheer,” voegde de stuurman er bij, zijn glas volschenkend, en de ■esch naar den kapi- tein schuivend. II’t Gebeurt ook door een oud schip vol te laden met graan, zonder op de vak- ken en de ventilatie te letten. Als gij een beetje water binnen krijgt, zooals natuurlijk met zulk een schip gebeurt, zal het graan gaan zwel- len tot alle naden openbarsten, en de schuit gaat naar den kelder. Dan het ontbranden van steenkolen aan boord van de stoombooten. Dat is een heel veilige methode, want niemand kan iets bewijzen. En dan het onklaar worden van schroefassen. Als een schroefas zijn dienst wei- gert bij zwaar weer‚ ziet het er leelijk uit voor de boot. 1k weet schepen die het dok verlaten hebben met een half doorgezaagden as! Goede hemel, er zijn zooveel uitvluchten en slimmig- heden in den lianeell” —-— Maar ik kan toch niet gelooven,” zei Tom, „dat mijnheer Girdlestone aan zulke dingen mac- doet.” — Och, hij neemt een afwachtende houding aan,” antwoordde de zeeman. „Hij zendt zijn schepen niet naar den kelder, maar hij stuurt ze telkens weer uit, en verhoogt zijn assurantie, en bouwt dan op de Voorzienìgheid. Hij heeft op die manier aardige buitenkansjes gehad; of- schoon in den laatsten tijd niet meer, Daar had je de Belínda bij Kaap Palmas. Vijf dui- zend pond schoentjes gewonnen! En de Sokatoo —-— maar dat was leelijk. Er is nooit meer iets van gehoord en van het volk evenmin. Ze is op zee gebleven zonder een spoor achter te laten. — Het scheepsvolk ook ?” riep Tom met af- schuw. „Maar hoe durft gijzelf dan uitgaan, als dat alles waar is P” — Wij worden betaald voor de risico,” zeiden de zeelieden, tegelijk hun schouders ophalend. (Wordt vervolgd.)