Tekstweergave van DC_1908-09-08_003

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
D■RDRECHTSCÍIE COlÄlRAÎVI‘, Dinsdag 8 September‘ läëéjlä. ——- Middag-Uitgave. In de tarwe begint reeds schot te komen ‘tengevolge van den overvloedigen regen; om- "trent aardappelziekte openbaren zich nog geen verontrustendeäverschijnselen. De snijt■d van het graan is zoo goed als geëindigd te beschouwen. Aangezien het repelen van vlas langzamerhand afloopt, is er op het oogenblik veel vlas in de slooten en veel geroot te velde, zoodat de bezigheden bij mooi, zon- nig weder, vele zijn. REOHTSVWEZEN. Raad van Beroep (Ongevallen- verzekering) te Dordrecht. Zitting van Maandag, 7 September 1908. Uitspraak werd gedaan in de volgende zaken : Aan de weduwe A. Monster en haren min- derjarigen zoon werd door het bestuur der Rijksverzekeringsbank schadeloosstelling ge- weigerd, ter zake van een aan hare echtge- noot overkomen ongeval, op grond dat sedert dien meer dan een jaar was verloopen. De Raad van oordeel dat moet worden aan- genomen dat het overlijden van A. Monster, is te beschouwen als een gevolg van het hem op 10 Augustus 1905 overkomen ongeval, ver- nietigde de beslissing van het Bankbestuur en kende aan klaagster toe, eene rente van f 0.61 ien aan den minderjarigen C. L. Monster, f0.30% per werkdag. De Plaatselijke commissie ex artikel 86 der Ongevallenwet 1901, te Alblasserdam, vor- derde bij klaagschrift voor Gerrit Jan Peer- bolte aldaar, schadeloosstelling voor vrije genees— en heelkundige behandeling, ter zake van een aan hem overkomen ongeval, welke schadeloosstelling b■ beslissing van het bestuur der Rijksverzekeringsbank was geweigerd, op grond, dat niet bewezen is, dat het ontstane letsel het gevolg is geweest van een ongeval. De Raad oordeelde dat moet worden aan- genomen dat G. J. Peerbolte is getroffen door een ongeval in verband met de uitoefening van een verzekeringsplichtig bedr■f en veroor- deelde het Bankbestuur de kosten van de genees- en heelkundige behandeling voor zijne rekening te nemen. Aan G. Kusters, te Dordrecht werd door het bestuur der Rijksverzekeringsbank eene rente toegekend ter zake van een ongeval hem overkomen, berekend naar een dagloon als vast werkman in de onderneming van zijn werkgeefster. De Risicodragende Maatschappij, de Centrale Werkgevers Risicobank, te Amsterdam, diende hiertegen een klaagschrift in op grond dat Kusters behoorde tot de losse werklieden en vorderde het dagloon te stellen, volgens den maatstaf aangegeven in artikel 7 der Onge- vallenwet 1901. ‘f >rdat Kusters was los Op grond dat ter terechtzitting is gebleken, werkman, werd aan de klagende maatschappij hare vordering toe- gewezen. Antonie A. A. van Dijk, te Leerdam, vor- «derde bij klaagschrift voor zijn zoon Leendert van Dijk, een rente van f 0.105 per werkdag ook na 15 Juni 1908, ter zake van een over- komen ongeval, terwijl het bestuur der Rijks- verzekeringsbank bij beslissing van 18 Juni 1908, de uitkeering heeft doen eindigen 16 Juni 1908. Op grond dat niet kan geacht worden ge- vtroffene op 16 Juni 1908 nog ongeschikt te ‚zijn geweest tot arbeiden, ontzegde de Raad aan klager diens vordering. Marinus van Ham, te Meerkerk heeft den termijn om in beroep te komen laten voorbij- gaan en werd dientengevolge zonder nader onderzoek niet-ontvankelijk verklaard in zijn beroep. Behandeld werden de zaken van : Arie Vaes, te Dordrecht; A. Kleiweg, te iWaddinxveeng Klarinus de Koning, te Elshout «en Adrianus Rolloos, te Capella a/d IJsel. In deze zaken zal 21 September a. s. uit- spraak worden gedaan. GÊMENGc NIEUWS. Frans Rosier. Nog steeds is „Haarlemsche Frans” zoek, niettegenstaande het ijverig speuren van politie en recherche, die herhaaldelijk op „loos alarm in actie komen. Want natuurlijk wordt Rosier weer overal gelijk gesignaleerd en zijn de klopjachten talrijk. Zaterdagmiddag kwam bij de politie van het havenkantoor te IJmuiden bericht bin- nen, dat in de duinen, benoorden de Noord- pier, een persoon blootsvoets was aangetrof- fen, die eenige gelijkenis vertoonde met Frans Rosier. De politie van het havenkantoor trok er vlug met een flink aantal mannetjes op uit, terwijl aan de politie te Beverwijk Werd‘ ge- telefoneerd, dat Frans Rosier zich zou op- houden tusschen IJmuiden en Wijk aan Zee. De politie van Beverwijk was direct actief en bijgestaan door vrijwilligers werden in verschillende richtingen bosschen, duin en ‘Strand êígezocht. Te Wlik aan Zee had burgemeester Del- court het voorbeeld van zijn collega te Be- VerWÍik geVolgd, en eigenaardig was het te zien, hoe zich van alle kanten vrijwilligers aanboden. Tot laat in den avond werd het onder- zoek voortgezet, tot bleek, dat wel een man aan het strand te IJmuiden was gearres- i‘? Ëîeâd, doch dat men niet met Rosier te doen Uit den Blokker wordt thans nader ge- „meld, dat men den geheelen Vrijdagnacht gezocht heeft naai‘ Rosier, doch niets ge-í vonden. De geruchten van de arrestatie, in de buurt verspreid, kunnen beslist worden l . teg‘eng‘esprokeii. Volgens bericht uit Rotterdam bleek de aangehoudene uit Nieuwerkerk een ont- vluchte gedetineerde uit Veenhuizen te zijn, Dirk (jozen genaamd. . Te Enkhuizen denkt men, dat Frans Ro- sier 1S ingesloten tusschen Hoorn. Enkhui- zen en Medemblik, aangezien hij den eersten nacht van zijn ontvluchting een te Wer- vershoof wonenden landbouwer heeft opge- klopt. Van het grarnizoen. Hoorn jiatrouillee- ren de militairen, zoodat het bijna onmoge- lijk zou zijn, door het cordon heen te komen. Zaterdag reeds bleef men het te Medem- blik zeer waarschijnlijk achten, dat Rosier zich nog in de omgeving‘ ophield, vooral nu ' het bleek, (lat hij vermoedelijk slechts en- kele kleedingstukken, geen bovcnkleeding, had gestolen. Alle verkeerswegen van en naar Medemblik worden streng‘ bewaakt en Zaterdag‘ was de politie druk bezig‘ met het (loorzoeken van eenigrc onbewoonde huizen, stil-liggende ansjovis-vaartuigcii, hooiber- gen, cnz. Dit vermoeden werd gisteren nog ver- sterkt door een verrassende ontdekking . . . . . ., dat Frans kalmpjes ten huize van den direc- teur van het krankzinnigengesticht zou l1eb- ben gelogeerd! Gisteren in den vroegen morgrcn, ’t was even over vieren en het eerste ochtendgloren zou zich niet lang‘ meer laten wachten, al- dus lezen we in de „Ct.”, ontdekte een voor- bijgaande boer, dat uit het kapraam van de villa van den ilirecteur-gcneesheer van het rijks-krankzinnigrngesticht, dr. Frvlinck, een touw hing, waaraan een ladder was be- vestigd. Onmiddellijk bracht hij dit voorval in verlìaiul‘ niet de ontsnapping; van Frans Rosier. Hij klopte de bejaarde huishoudster van dr. Frs/‘linck op, die den directeur waar- schuwde. Zooals men zich zal herinneren, was tijdens de ontsnapping‘ van Frans Rosier de (lirecteur met verlof. Hij arriveerde eerst ‚"r1‘1j(l&g‘IììO1‘g61l weer in zijne woning. Deze (lirecteurswoning is geheel afgescheiden van het gesticht, gelegen op het zoogenaamde eiland, en heeft alleen langs den openbaren weg communicatie met het gesticht. Het is een vrijstaande villa, vlak bij de haven, die gemakkelijk te bereiken is. Er werd terstond een nauwkeurig onder- zoek ingesteld; met de revolver in de hand ging‘ men het huis van onder tot boven door, terwijl ook voor den omtrek een bijzondere drijfjacht werd georganiseerd. Ten slotte ontdektta men, dat de meidenkamer, die niet gebruikt werd, wijl dr. Frylinck alleen met zijne huishoudster woont, tot verblijf had ge- diend aan dengene, die op de genoemde eigenaardige wijze het huis heeft verlaten. De tijdelijke bewoner had daar ook op een vreemde manier aan zijne natuurlijke behoef- ten voldaan, hetgeen op eene storing in de verstandelijke vermogens wijst. Op het oogenblik wordt er in huis nog niets vermist. Dr. Frylinck heeft echter eene uitgebreide garderobe, zoodat het best mogelijk is, dat Frans zich daaruit een stel kleeren heeft uitgezocht. Dat de ontsnapte logé niemand anders is dan Frans Rosier ligt voor de hand. Men vermoedt, dat hij onmiddellijk na zijne ont- snapping zich naar de gastvrije woning van den directeur heeft begeven, wel wetend, dat deze met verlof was en hij zijn huis on- bewoond had achtergelaten. Toen echter de directeur Vrijdagmorgen thuis kwam, achtte Frans het geraden, zich niet aan zijn gast- heer te vertoonen, waarom hij de wijk nam naar de onbewoonde meidenkamer. Ook is het niet onmogelijk, dat hij van de toiletkamer van dr. Frvlinck gebruik heeft gemaakt om z’n uiterlijk te verande- ren. Een en ander maakt de taak der re- cherche niet gemakkelijker. Aanstonds na de ontdekking van het touw en de ladder, klom men in den nabijgelegen toren en werd de omtrek met Verrekijkers verkend, echter tevergeefs. Het is wel een ironie van het noodlot, dat juist dit huis hem zulk een veilige schuilplaats heeft geboden! Op den avond van de ontsnapping heeft men wel alle grep- pels en schuren onderzocht, doch niet het onbewoonde huis van den directeur. Gisteravond werd te Medemblik bij de mo- lens een drijfjacht gehouden. Men ontdekte een man, slapende in een dezer leêge ge- bouwtjes, en meende aanstonds Rosier te pakken te hebben. Het bleek echter een eenvoudige steenbikker te zijn! Onze correspondent schrijft: Feller dan in 1906 dreigt de Rosieriaan- sche koorts zich van de Nederlandsche be- volking meester te maken en sterker nog dan de vorige maal dringt zich de vurige wensch bij een ieder op, den misdadiger- krankzinnige spoedig achter slot en grendel te Weten. Niemand zal zich vermoedelijk veel van de vraag aantrekken of de maat- schappij zich tegenover dien „krankzinni- gen schelm” misdraagt, door hem als een gevaarlijk gedetineerde te behandelen, voor- al niet, wanneer men bedenkt, dat tooneelen als te Gouda afgespeeld, zich herhalen kun- nen, neen, gezien de merkwaardige dwang- gedachten van dezen ongelukkige, waarvan we in ons laatste artikel, aan de hand van prof. Jelgersma’s mededeelingen gewaag- den‚ herhalen moeten. Men behoeft dan ook waarlijk niet Verrast te zijn, wanneer wij on- der de telegrammen van heden wellicht mel- ding‘ moeten maken van een nieuw schelm- stuk, dat op rekening van den gladden vogel moet worden gesteld. ‘Vat van al de daden van (lezen ontoere- ‘; kcnbare ons het meest verrast, is de merk- waardige logica, waarom en waarmede deze daden volbracht worden. Nadat Zaterdag‘- avond laat bericht was ontvangen, dat de man, die zich Zaterdagmiddag in de duinen te IJmuiden had laten zien en wiens ver- schijning‘ en angstige vei‘d\.‘.'ijniiig‘ aanlei- ding‘ gaf tot een formeele klopjacht, waar- aan politiemannen, burgers en zelfs dag‘- bladcorrcsponrlenten met onvolprezen ijver deel namen, dat die vermeende Rosier „slechts” een eenvoudig, vrijheidslievend Vcenliuizer was, die het verblijf op de Drent- sche heide afìvissclde met een September- reisje aan zee, kon de I-Imuider, Velzer en Beverwijksche bevolking weder rustiger het hoofd ter neder leggen, zeker als zij was, dat de vreemdeling‘ Rosier althans niet was. Ook van de Amstcrdainsclic (lubbelgïìngers blijft niet. al te veel over, wanneer men ver- neemt, dat Frans bij zijn heimelijk vertrek een rooden puntbaard droeg. De mogelijk- heid, dat de man dit herkenningstceken heeft weggcknipt of een barbier gevonden heeft, die, onbeivogen door al de kranten- vcrhalen en volksgesprekken aan den boos- wicht gewijd, den kerel onder het mes nam zonder zich behoorlijk van zijn uiterlijk te V(ï1”g‘€“'lSSG11, blijft natuurlijk niet uitfgcslo- ten. Het gerucht, dat hij te Blokker zou zijn, werd niet bevestigd. Üit Utrecht, in welks omtrek de schelm gezien zou zijn, kwamen ‚geen nadere berich- ten en ’t verbaast ons niet . . . . .. want. En nu komen wij tot de in den aanvang‘ van dit schrijven besproken logica van (lezen ontoe- rekenbare . . . . .. Frans Rosier heeft vermoede- lijk geheel Nederland weder bij den neus gpliad. Zondagmorgen bereikte ons het bericht, dat in de woning van den tijdelijk afwezi- gen directeur is ingebroken en dat aan het huis een touwladder hangende was gevon- den. Dit bericht werd ons later aangevuld door de mededeeling, dat deze ladder aan dit geheel afzonderlijk van de gcstichten staand huis vermoedelijk gebezigd was, niet om in te breken, doch om uit te breken. En deze uitbreker zou dan niemand anders zijn geweest, dan de reeds door het greheele land gezochte Rosier, die onmiddellijk na zijn vlucht in het onbewoonde huis zou zijn bin- nen ‚gedrongen en er een veilige schuilplaats gezocht hebben, wel wetende, dat in het hol van den leeuw hem niemand zoeken zou. Blijkt, dat deze lezing van het geval juist is, dan bewijst het allereerst weder de sluw- heirl van dezen schelm en voorts het zeer ge- brekkige van het toezicht in het Rijksge- sticht, welke verpleegden het mogelijk maakt op een zoodanig vooruit overlegd complot en met medewerking van andere verjÌeegrleii te ontkomen. Dat den verple- g‘ ‚:3 intusschen in de allereerste plaats hier geen blaam treft, hiervoor leze men ons vo- rig‘ artikel nopens de overbevolking van dit Rijles-gesticht. Onze correspondent meldt nader: Het blijkt dat Frans Rosier, zooals wij reeds vermoedden, zich inderdaad in de woning van directeur Freijlinck heeft opgehouden. In de meidenkamer heeft hij zich van nieuwe kleederen voorzien en zich in de slaapkamer van den directeur, wiens afwezigheid hem be- kend was, behoorlijk ,‚gesoigneeerd”, zoodat herkenning thans moeilijker vallen zal. Ver- moedelijk heeft hij snor en puntbaard afge- schoten. Hij liet een alleronaangenaamst visitekaartje in de vertrekken achter. Men vond namel■k onder de bedstede een gansche collectie glaasjes, waarin de tijdelijke en ongenoode gast zijne urine opving. Wellicht staat een en ander in verband met Rosier’s dwanggedachte, dat al zijn levensmiddelen door kopergroen worden vergiftigd en de krank- zinnige zich weer eens daarvan heeft willen overtuigen. Alle leegstaande woningen te Medemblik en in den omtrek zijn of worden onderzocht. Uit Amsterdam wordt ons gemeld: Gistermiddag deed zich in de Linnaeusstraat bij de gasfabriek een vermakelijk tooneeltje voor. Kinderen merkten daar een ■etsrijder op, die zich als bandiet gekleed had ; groote flambard op zijn hoofd, mantel om zijn schou- ders, degen op zij, broekspijpen met touwtjes vastgebonden, besminkt gelaat, zoo deed zich de zonderlinge man voor. De kinderen riepen „Frans Rosier, Frans Rosier”, politie kwam naderbij, nam den man mede naar het politie- posthuis, maar bleek dat men met den heer H. uit de Pretoriastraat, een dilettanttooneel— speler te doen had, die de rol van „Aballino de groote Bandiet” moest vervullen en, om bij voorbaat te weten welken indruk hij op de planken zou maken, zich in die kleedij op straat vertoonde. Ook in het Vondelpark en op den Haar- lemmerweg zijn een paar personen gearresteerd, in wie men Frans Rosier meende te herkennen, wat bij nader onderzoek onjuist bleek te zijn. Uit Baarn wordt ons gemeld: Zaterdagavond bracht een grappenmaker heel wat opschudding teweeg. Een bediende uit een bekend hotel deed een rooden zakdoek om den hals, en kleedde zich zoo, dat hij Frans Rosier zou voorstellen. Vervolgens ging hij naar een bierhal, bestelde een broodje en vroeg naar den weg, waarna hij onder ver- dachte gebaren aan den haal ging. De hulp der politie werd ingeroepen, en nu begon een algemeene jacht. Na eenigen tijd werd de vluch- teling gevat en naar het politiebureau gebracht. Spoedig was nu de grappenmaker ontmaskerd, waarna deze onder groote hilariteit op vrije voeten gesteld werd. Een medewerker van het „Haarl. Dbl.” i is naar Medemblik geweest en vertelt over i de (‘el en het gedrag‘ van Rosier in het g-e- sticht: Rosiefs cel is een vertrek van ongeveer U vierk. M. oppervlakte niet vier geheel kale, rose-gescliildeirle wanden. In een daar- van bevindt zich een groot raam met ven- sterruitcn, die een dikte van 1 dM. hebben, en waardoor men den geheelen dag‘ toe- kijkt, wat hij (laarbiiinen uitvoert. In de cel is niets dan ccn matras, op den grond ge- spreid, met dekens en kussens er op. Verder is er niets... geen enkel meubel, g-een stuk huisraad . . . . .. Dus green stoel om op te zit- ten, geen tafel, geen licht, niets‘; Des avonds valt er wat kunstlicht dooi‘ de bovenruiten van het venster. De inrichting is natuurlijk zoo sober gehouden om zelfmoord te voor- komen. Daarom krijgt hij ook geen gereedschap- pen of zindere voorwerpen, om zich mee be- zig‘ te houden, behalve boeken uit de ruim VVÜOÏZIEHG bibliotheek. En (laarvan maakt Iiaai‘l_eii1sclie Frans naarstig‘ gelìiuik, als lulseviens Geïllustreerd Ìdaandschrift, Eu- r o p a, Ìîederland en dergelijke periodieken. ‚Maar het liefst van al houdt hij zich be- zig‘ met wetenschappelijke werken, voorna- melijk nattiurkunde. Bij voorkeur leest hij hel tijdschrift De Natuur. En als dan ‘iemand die hem helpen kan, b.v. de onder- wijzer van het gesticht, in den omtrek komt, dan vraagt hij dien er naar met een: „Me- neer, hoor u eens even, dat begrijp ik nu niet l” Beleefd in zijn optreden is hij tegenover een ieder; ook als hij eens een briefje schrijft is dit steeds geheel in den vorm. Dit raadsleachtige feit moet hierdoor ver- klaard worden, dat Rosier, die te Haarlem maar wrat lager onderwijs genoot —- en hoe dan nog‘ — zich in gevangenis en krankzin- nicengesticht al lezende heeft ontwikkeld. Eenigen tijd geleden kreeg hij ’t ineens in het hoofd, om Franschte leeren. Nu, de on- (iEÏWÍjZBY vond dat goed. Hij gaf hem les en Rosier bleek iemand te zijn van een zeer vlug‘ bevattingsvermogen. Doch, na eenige lessen kreeg de leerling‘ epileptische aanval- lcn, waaraan hij voortdurend lijdt en in die stadia kan hij geen eenigermate inspannend geestelijken arbeid verrichten. Overigens was hij tegen de verplegers schuw en sprak nooit tot hen, wel met den onderwijzer, die als bibliothecaris van het gesticht nogal met hem in aanraking kwam en die zijn vertrouwen scheen te bezitten. Over zijn vroeger leven sprak hij. in tegen- stelling met andere patiënten, niet. In zijn luchttijd wandelde hij met twee bewakers in den Noordertuin op en neer. Vóór zijn ontsnapping in 1906 mocht hij zich in den Buiten-om-tuin verpoozen; (laar- na niet meer. Ook daar sprak hij niet tegen de oppas- sers, wel deed hij dit, als dezen zich eenige meters van hem verwijderden, met de boe- renknechts, die in den tuin gras maaiden. Zoo zei hij eens tegen een hunner: „Wat hebben de kranten over me geschreven, hé, toen ’k weg‘ was; watv waren ze benauwd voor me!” En tegen een ander met een lachje naar z’n bewakers: „Wat zijn ze bang‘, dat ik wegloopen zal! ’k Word goed bewaakt, he i” In aansluiting met het meegedeelde over het kunstmatig toedienen van het voedsel, valt nog te vermelden, dat men hem steeds bij de voeding‘ met een man of vier moet vasthouden, anders slaat hij de slang, waar- door de geklutste eieren-met-melk door den neus in de keel worden gebracht, uit de handen der verplegers. (Gedeeltelijk gecorrigeerd.) Speelhnizen te Scheveningen. Uit ’s-Gravenhage wordt ons gemeld: Justitie en politie hebben in den afgeloopen nacht een lang vooruit beraamden en tot op het laatste oogenblik geheim gehouden en ge- bleven inval gedaan in verschillende gelegen- heden te Scheveningen over den Harstenhoek- weg en omgeving waarvan de ondernemers verdacht werden gelegenheid tot hazardspel te geven in voor het publiek toegankelijke lokalen. Er werden drie afdeelingen justitie en politie gevormd die in drie rijtuigen op hetzelfde uur uit den Haag vertrokken en te Scheveningen ieder een ander speelhuis binnenvielen. De eerste afdeeling werd gevormd door den o■ìcíer ven justitie mr. Modderman, vergezeld van eenige rechterlijke ambtenaren. deninspec— teur der recherche den heer Besseling en rechercheurs. De tweede sectie door den substituut-o■icier mr. van Geuns, rechterlijke ambtenaren en den hoofdinspecteur der recherche den heer Aaltsz en rechercheurs. _ _ De derde afdeeling door substituut-o■ìcier mr. van Lookeren Campagne, rechterlijke amb- tenaren, de inspecteurs der recherche Vogelzang en Misset en rechercheurs. p , De sectie van den heer Modderman deed den inval in de ,‚Deliclub”, die van mr. van Geung in de ,‚Sportingc1ub” (vroeger gevestigd in het Korte Voorhout te ì-Gravenhage en welke toenmaals, gelijk men zich wellicht her- innert, reeds een onverwacht nachtelijk bezoek der justitie ontving). ‚ Terwijl de afdeeling van mr. van Lookeren Campagne de „Zuid Hollandsche Hoeren-Socie- teit nam. In geen der drie verdachte speelhuizen werd op het oogenblik van den inval gespeeld. hiaat in beslag werden genomen verschillende tot het uitoefenen van hazardspel dienende voorwer- pen ;- voorts boeken, brieven en bescheiden‘; een en ander met het doel een zeer omvangrijk ‘gerechtelijk onderzoek te kunnen instellen. De invallen geschiedden een half‘uur na middernacht.