Tekstweergave van DD_1946-05-31_005

Deze tekst is automatisch getranscribeerd en kan fouten bevatten.
DE DORDTENAAR Pas- 5 isiîiîsiior EN ADELAARSNEST Hitler sliep in het kleinste kamertje Trans. koning. rabische -ja'rìgen ieheeten igsten 826!‘! lpollohal dsche en len De lng. Ver- ier tegen in tegen [ebuteert en Belg ste maal boksers verband . Eerst oepsbok- voldoen- rlies aan zal het interna- rrofessio- lprînger dam de a«n den - lammen, r-Vaes- Snpvnilnuger i 1-1. en Haag ion irde de d. Wan- gele-gen- aan van wandel- ie Dordt- portver- ' Jehaalde frissche ijn nog ten den nst om, i royale zondere "den de en de vrijwel ikt. Al- es kin- oningen p. Jenland Feuilleton izenden Jben in 311 kurn- terug, in de n groep minder 3e naar se ver- ‘n werk ‚zorgt ijn kin- ok nog groote De dIi- roe-ten- idat er ar am- iir zijn, pakken eenigs- g heeft zending ‚enland i. Maart rug en -l weer culiere l en is ielpen- at gaat 13 om KORTE INHOUD VAN nar VOORAFGAANDIL In een woonhuis vindit de politie i een traan vastgebonden Hij zegt, iemand te hebben gedood, maar wil verder niets mededeelen, Inspecteur Rondom leidt het onderzoek De col- porteur Mortimer, door zijn vriend- schap met rechercheur Wilmers in het geval betrokken, gaat op onder- zoek uit en ontmoet in het huis, waar de man is gevonden, een meis- je_ De twee geraken op elkaar ver- liefd Zij besluiten het geval uit te pluizen, XVI. —- Zoo mooi is het niet, zei Kabal, ik ben zelf begonnen. — Dat hoef je er toch niet bij te Zeggen. —— 1VIeineed_ — Nou ja, als er dan met jou geen goed garen te spinrnen is! Je lijkt wel een advocaat. Ik zou zoo bang niet zijn, als ik zoo knap was als jij! —— Ik ben niet bang. — Dat lijkt maar zoo, zei Ria onee- l i De Roode Draak door J. VERHEYEN De Berghof op den Obersalzberg, het buitenverblijf van Hitler te Berchtesgadevz, dat door de Ame- rikaansche lucht- macht van den aardbodem is weg- gevaagd. onze Berlijnscihe correspondent schrijft ons uit Frankfort aan de Main : _ _ _ Eenmaal toch in Zuid-Duitsch- 11m5 zijnde, heb ik ook even Berchtesgadcn aangedaan, omdat ik graag Hitlers verblijf aldaar. den Berghof, wilde zien en over het onstaan daarvan mijn kennis wilde completeeren. Het geheele complex Berghof, dat gelijk bekend op den obersalzberg lag, eenige honderden meters boven het stadje, dat nu recreatiecentrum E voor Ameri- kaamsche troepen, is niet meer. Tien dagen voor het einde van den oorlog heeft de Amerikaansciie juchtmacht het letterlijk met den grond gelijk gemaakt. Hier is wer- kelijk een prachtig precisie-bom- bardement uitgevoerd. Van de hui- zen in den naasten omtrek is er niet een getroffen, hetgeen «een op. merkelijke prestatie moet heeten omdat bij ieder alarm de geheele omtrek in kunstma-tigen nevel j werd gehuld. De brisantbommen hebben hun werk wel gedaan, van — vele gebouwen staat geen muur meer (veel gebouwen, want be- halve Hitler hadden ook Goeríng en Bormann ieder een huis; er waren voorts gebouwen voor de Gestapo en kazernes voor de SS- gardetroepen, er was een groot hotel voor de gasten en voor bij- zondere bezoekers een kleine vil- ‘ la), en het is een vreemd gezicht, , dat deze groep eenzame ruïnes, deze vernieling in het prachtige ongeschonden berglandschap thans biedt. Hitler heeft den Obersalzberg sedert 1923 bezocht. Toen hij na de mislukking van den putsch in dat jaar moest vluchten. vond hij onderdak in een klein huisje, waar hij is begonnen met het schrijven van Mei-n Kampf. Na ‚vier maanden werd hij echter ont- dëkt en gevangen gezet in de ves- ting Landsberg. Eenige ‘jaren na zijn invrijheidstelling in 1924 _k0CAht hij van de opbrengst van Meln Kampf, dat hij in de ge- vangenis had kunnen voltooien, een huisje in de omgeving, die hem blijkbaar zeer aantrok, dat den naam kreeg Haus Wachen- feldt. Er werden daar veel bezoeken afgelegd en om het voor ontvang- sten geschikt te maken, werden groote plannen gesmeed om het uit te breiden. Na de overneming van de macht in 1933 werden deze plannen uitgevoerd, hetgeen vijf jaar in beslag nam. Het nieuwe complex werd Berghof genoemd. Bij de vroegere Duitsche regeer- ders kon het niet groot genoeg zijn en niet te veel geld kosten en het behoeft dan ook geen verwonde- ring te baren, dat men ook met den Berghof in zijn toenmaligen staat nog niet tevreden was en dat maaregelen werden getroffen om het weer te vergrooten. De bedoe- ling was om zulks na den oorlog, na de overwinning, te verwezenlij- ken. Hoe men is omgesprongen met geld, blijkt het best uit de manipu- latives met het hotel voor de gasten van den Berghof. Voor hen was aanvankelijk een berghotel gere- serveerd, ongeveer 200 meter van Hitlers woning. en, zooals alle ho- tels in die streek, goed van archi- tectonische Conceptie en modern uitgevoerd. Het werd eerst ver- groot. Toen het klaar was vond hetgeen bevrediging bij de groo- te heeren. Het werd daarop tot den grond afgebroken en opnieuw gebouwd volgens hun wenschen en inzichten. Kosten 35 millioen mark. In 1939 kwam het pas gereed. In Berchtesgaden heb ik ook nadere_ bijzonderheden kunnen op- doen over het geheimzinnige Ade- laarsnest, waarover zooveel is ge- schreven en gefantaseerd. Het blijkt echter niet zoo geheimzin- nig te zijn geweest en de geruch- ten over onderzoekingen in de wereld der astrologie voor het be- gin der veldtochten of van kilo- meters lange liften van den voet tot den op van den berg zijn te‘ ver gegaan, hetgeen niet weg- neemt, dat ook opzet en uitvoering van het Adelaarsnest zeer pom- pieus zijn geweest. Na wat ik heb kunnen vaststel- len, zijn de feiten als volgt: Ten- einde bijzonderen gasten een extra blik te gunnen op de prachtige om- geving, hieeft Hitler op den hoog- sten top van den Obersalzberg een klein huisje laten bouwen, Van hier heeft men een uitzicht naar vijf landen, n.l. Duítschland, Oos- tenrijk, Zwitserland, Tsjechoslowa- kije en Italië. Het Adelaarsnest ligt ongeveer 600 meter hooger dan de Berghof op ongeveer 2000 me- ter. Van Hitlers huis is een Serpen- Vrijdag 31 Meíltyî Een pleidooi voor Zuiderlingen in het ministerie D? ‚iBïöball-tîîe Bewesgi g" schrijft ons: „Nu í een nieuwe kabine 5‘- formatie voor de deur start. meent de „Blîìbil■SC Bewegygi’ O13 grond van in het verleden u - gedane ervaringen Op het V|Q1g\f‘_ de te moeten wijzen. Toon het kabinet Schermer}; z-n —Drees in de plaats trad va-l het na de bevri' "lg van ZuicLNed r- land met ministers uit dit lai-‘v- deel aangevulde kabinet Gerbraln- Het Hotel Berchtesgadener Hof, dat 35 millioen mark heeft gekost en tot onderdak diende van pronzinente gasten van den Führer. tinewieg aangelegd voor zoover mogelijk was, d.w.z. tot ongeveer 140 meter van den top. Daar bie- den twee bronzen poorten toegang tot een in het binnenste van den berg gebouwde hal, die eveneens 140 meer lang is en verlicht wordt door talrijke bronzen kandvelabers. Vervolgens loopt van hier een tun- nel naar het midden van den Ober- salzberg, waar zich een lift be- vindt met een tapijt op den vloer en lederen zittingen voor tien per- sonen. die naar het. Adelaarsnest. dat zich dus 140 meterhoogerbe- vindt, leidt. Het Adelaarsnest zelf bestaat uit een ronde ruimte met veel ramen Daarnaast zijn er nog cenige zitkamers en slaapgelegen- heden voor 18 personen. benevens een electrische keuken. Hieraan en aan den weg en de lift hebben drieduizend man drie jaar lang gie- werkt. Hitler is er in totaal slechts vier- of vijfmaal geweest. Wat betreft de kennis van den‘. mensch Hitler zijn er ondanks alle onthullingen toch nog veel vraag- teekens. welke allerminst verdwij- nen als men de tegenstrijdige ver- klaringen hoort van de beklaagden tepNeurenberg. En die vraagteekens blijven ook bestaan als men ver- neemt. dat in den zoo pompeus en ruim gebouwden Berghof het aller- kleinste kamertje, ter grootte van een eenpersoons-hotelkamer, door Hitler als slaapvertrek was geko- zen. ____}—. Stettìnìus wil geen loopjongen zijn Volgens radio New Yo-rk is Stet- Ùlvnillls afgetreden als Amerikaansch V‘€;‘ÍIÎeg‘enW0Ol‘dlg€I' bij deVereenig- de Naties. Stettíln-ius was niet te- vredvein over zijn betrekkingen me‘. Die departement van buitenland‘- sch-e zaken en voelde zich behan- diel-d als „boodlschappenjongon”. Hiet Witte Huis beWaa-rlt ‘het stilzwijgen over zijn aftreden. Ook door het departement: van buiten- lansdìsche zaken wordt dit bericht bevestigd of ltegenrgesproken. Spoorwegstakingen in Argentinìë Ook in Ar-genrlinië zijn er spoor- wegs-takingen uitgebroken. De ar- beiders der Zuidelijke spoorwegen hebben e-en algemeene staking uit- geroepen. terwijl dve Pacific Rail- way van Buen-os-Aires haar in de voorsteden voor onbepaallclerl tijd heeft opgeschort. — In het Amerikaansche leger moeten voortaan alle militairen soldate-n genoemd worden en de woorden officier en dienstplichtige afgeschaft, aldus het advies eener commissie voor legertoestanden. duldig, je bent wel bang en geen klein beetje. Dat zou ik ook zijn als ik zulke brieven van zo0’n griezelige club kreeg. Ga naar de politie. — Daar ben ik geweest, zei Jam drei- nerig, en ze hebben me op straat ge- gooid. Ze willen niks meer met me te maken hebben, als ik geen lijk produceer. — Moet je dan nòg een lijk produ- ceeren? ._ Nee, tafel brengen. produceeren is ter _ Een lijk op tafel. Jasses. -—- Ach, kind, niet òp tafel, tèr tafel. _ Nou ja, vooruit dan maar, Waarom produceer je dan geen lijk. _„ Niet een lijk, hèt lijk. — Wel, dan het lijk. — Nee. Jan Kabal sprak dit woordje afgebeten uit, — Maar waarom dan niet‘? Ria stampte met haar voet. —-— Kijk eens Ria, Jan ging er eens voor zitten, om haar dit uit te leggen. Dat is een kwestie van principe. Als je den moordenaar hebt en het líjvk, is het heel eenvoudig, Dat kam een kind_ Als je een lijk hebt, hoef je niets te doen dan den moordenaar te vinden. Ook miet moeilijk, Een kwestie van deduceeren en combineeren, maar nu heb je een moordenaar, niets dan een moordenaar, maar geen lijk. Je moet nu uitgaan van den moordenaar, die niets zegt Terug- werken naar het lijk. Dàt is kunst en nu wil ik zien, of die knappe politie dart kan. i Mijnstaking in Amerika opgeheven Officieel is te Washington medegedeeld dat de mijnwer- kersstaking opgeheven is. Julius Krug, d‘e Amerikaansche minis- ter van binnenlandsche zaken. heeft verklaard dat John Lewis, president van de mijnwerkers- organisatie, den arbeiders bevo- len heeft het werk onmiddellijk te hervatten. Hun loon is met 183i dollarcents per uur ver- hoogd. dy‚ was het voor NOOl‘d—BTÉlbÍ’.'Î en Limburg een teleurstelling te moeten ervaren, dat deze pro n- c1es_ waarin één vijfde deel der Nederlandschie bevolking wo n- achtig is en welke voor ons land van hetgrootste belarg zijn r‘ - worden. slechts door één van de vijftien miniis ers in het kabín t vertegenwoordigd Werden De „Brabantse Beweging” s van oordeel, dat in de hu‘dige omstan- digheden het belang der Zuid.N'>- derlanösche bevolking eisch‘. dat bij de nieuwe kabi‘“e‘sform:.iiie wordt rekening gehouden met. haar rechtmatig verlangen m overeenkomstig haar getalserke in de regeerinug îe worden v "- tegenwoordìvgîd door mannen die het Babantsche en Limburgseîle v-olkskarzlkîer werkelijk begrijpen en de nooden en belangen dezer provincies volledig kennen". — In Washington wordt verklaard dat Rusland heeft verzocht de 9e- allieerde bestuursraden in Hon- garije. Roemenie en Bulgar■e te ontbinden op dezelfde wijrze als dit is gedaan in Italië na het wii- zielen van de Waipenlätilsttandzs voorvíaarden, geschikt om mee te nemen, ook . de vlscnpastaäs, daar ze nogal OAJeCÄculLAó woloen, en met waclmte nlet zoo goed te beiwa- zijn. U wilt er wel eens een dagje uit met de jongens? Ja. die tijd komt nu weer. Maar nva-tuurlijrk moet moeder van te voren voor het noodige provi-and zortg=en_ In den regel is de eet- lust buiten dubbel giroot, zoo- duat er wel een flinke voorraad mag zijn. ‚ Als u de boterhammen in- pakt wil-t u ze natuurlijk zoo smakelijk mogelijk houden, tot het oogeniblik, dat u ze gaaf ge- bivuik-en. Daarom is het wel ver- standig die boterhammen te ver- pakken in trommeltjes. Vroeger had men veel van de opvouw- bare trommels, die dus als ze leeg waren geen plaats meer in- namen in tasdh of koffer. Veel van die luxe is nnu weg en we zullen het dezen zomer waar- schijnlijk ncg met gewone tromimeltjes moeten stellen. Het xerstiandingsbe doet u met boterhammen: miet gelijk be- Legsel in één trommel te doen, of door de ver-schillende be- legsels te scheiden door een papiertje. Hierdoor voorkomt u dat de smaken elkaar beïnvvloe- den, b‚v_ vleesch en chocolade- piasta. De trommel is ineens leeg zoodat op een andere bo- terham ‚geen zand of stof kan waaien, en u krijgt geen on- n0o»d'ig.g»e van „wat wil jij". of „geef mij dit”. Het ls niet aan te rad-en de bolerliamnleli voor 04e kinderen door ie snijden. DikvliiJLs geven all die stukjes juist het g-eklioei. Voor zoon keertje als net kind bulten eet vinden ze het prach- tig van zoo’n hagve boterham te eten, net als 08 groote men- scnucn nu algen, en net eten zal dan minder met zand ln aan- raking ‘komen dan wunneer u er kleine stukjes aan maakt, Wat kunt u verder nemen‘! mee- Het drinken is meestal een vraagstuk, daar het allemaal zoo uralm en onsrrla-k-elij-k wordt. heeft u natuurlijk goede lIÌlz8l'InOSl‘leSli■'n‘8I1, aan is het gemakkelijk genoeg, maar alle andere llesscnen worden warm, ‘ al kunt u ze met kranten en OIÛlEÄlÍJlÌ natuurlijk wel wat be- veingen tegen die warmte. uaulronl ls het ook het beste fruit mee te nemen, vooral een beetje Iriscn fruit, dus niet al te zoet. Zoo gauw u weer een pompelmoes kunt krijgen is dat je ware om buiten te eten tegen den dorst. Ch-ocola kunt u beter niet meenemen. Het maakt dorstig en het wordt in dein regel plakkerig, Zuurtjes wel_ mi-ts ze goed verpakt zijn in papiertjes en in een flescthje. De meeste beleggingen kunt u rustig gebruiken voor een boterham buitenshuis als u ze maar zoo belegt. dat er niets uitsteekt, Dit is vooiial lastig met plakkende dingen als jam e Visch is in den regel on- ‚. Neem dan tot slot nog een dun han-ddoeukje mee, zoodat u de kinderen een beetje toon- baar kunt malken voor u weer naar huis stapt. Ze hebben er een ‘handje ‘van oim zich vlies te maken. Laat z-e zoo’n dag buiten maar eens hun gang gaan, als u zve mlaar weer 0-p kunt knap- pen. Veel plezier met uw peuters! ANS HJIJKEMA. ik geloof nooit, dat ze jou doodmaken- Ze liep kwaad de kamer uit. a: ‚t s Toen haar moeder terug was met de groenten uit den tuin ging Ria telefonee- ren. Zij belde Mortimer op en vroeg of zij hem zoo gauw mogelijk spreken kon. De colporteur hoorde, dat zij opgewon- den was en beloofde, dat hij haar direct na het eten zou komen halen. Toen hij kwam, vertelde zij hem op straat al wat zij van Kabal had gehoord en wat 21.1 over hem dacht, Mortimer stelde voor, meteen door te loopen naar Wilmers, wat Ria goed vond. De rechercheur, die nu ook het heele verhaal te hooren kreeg, maakte aanteekeningen ‘en toen hij alles wist wat er te weten viel, vond hij, dat zijn chef dat ook moest weten- DAanvankelijk spartelde het meisje tegen: maar tenslotte zag zij in, dat een moord en een bedreiging met moord geen zaken waren, die in den kring van de familie konden worden afgedaan. Het resultaat was, dat den volgenden dag Kabal op het politiebureau ontboden werd. Hij trof er zijn oude bekenden, inspecteur Rondom en den majoor. Rondom leidde het verhoor in. Hij vertelde Kabal, dat de nasporingen van de recherche hadden geleid tot het ver- moeden, dat Kabal in onmin was ge- raakt met een groep Chilneezen en hij voegde er met een donker gezicht aan —— Je maakt me crazy, zei Ria, en toe, dat het niet onmogelijk was, dat zijn leven gevaar liep. — Het zal nu toch wel het beste voor u zelf zijn, besloot hij, als u uw kaarten op tafel legt. U zegt iemand te hebben gedood. Wij willen aannemen, dat u niet in koelen bloede iemand van het leven hebt beroofd, De politie heeft naar uw verleden een onderzoek ingesteld en wij weten niet anders dan dat u een rustig en ordelijk burger bent. Het is dus heel. waarschijnlijk, dat u door een betreu- renswaardigen samenloop van omstandig- heden in moeilijkheden benit geraakt. Het is de plicht van de politie, de bui‘- gerij te helpen, voegde hij er zalvend aan toe, maar het is dan ‚noodíà dal je burgerij de politie helpt. __ Rondom was zeer tevreden over Zlln inleiding en wachtte nu de bekentenis Van den reiziger af. Kabal deed echter geen mond OP?"- Toen de stilte pijnlijk werd, zei de m- specteur: H —— Denkt u maar rustig na voorn ant- woord geeft, welke goede raad VrIJ OVET‘ bodig was, maar de inspecteur vond, dat er toch iets moest worden gezegd. Kabal bleef zwijgen. Het tikken V3“ het klokje op de schrijftafel van den inspecteur werd hoorbaar en het werkte irriteerend. Rondom werd ongeduldig. _ _ — Wij hebben onzen tijd noodig. Mis- schien wilt u iin een cel nog wat na‘ denken. (Wordt vervol■d)